Τα ορυχεία του βασιλιά Σολομώντα 22

395 ορυχεία koenig salomos μέρος 22«Δεν με χειροτόνησες, οπότε φεύγω από την εκκλησία», θρήνησε ο Τζέισον με μια πικρία στη φωνή του που δεν είχα ξανακούσει. «Έχω κάνει τόσα πολλά για αυτήν την εκκλησία—διδάσκοντας Γραφικές μελέτες, επισκεπτόμενος τους άρρωστους και γιατί, στη γη, αυτοί τα πάντα... όρισαν; Τα κηρύγματά του είναι νανουρίσματα, οι γνώσεις του για τη Βίβλο είναι φτωχές, και είναι επίσης αγενής!» Η πικρία του Τζέισον με εξέπληξε, αλλά αποκάλυψε κάτι πολύ πιο σοβαρό στην επιφάνεια—την περηφάνια του.

Το είδος της υπερηφάνειας που μισεί ο Θεός (Παροιμίες 6,16-17), υπερεκτιμά τον εαυτό του και υποτιμά τους άλλους. Στις παροιμίες 3,34 Ο Βασιλιάς Σολομών επισημαίνει ότι ο Θεός «χλευάζει εκείνους που χλευάζουν». Ο Θεός εναντιώνεται σε όσους ο τρόπος ζωής τους κάνει να αποτυγχάνουν εσκεμμένα να βασιστούν στη βοήθεια του Θεού. Όλοι αγωνιζόμαστε με την υπερηφάνεια, η οποία είναι συχνά τόσο λεπτή που δεν συνειδητοποιούμε καν ότι την επηρεάζει. «Αλλά», συνεχίζει ο Σολομών, «θα δώσει χάρη στους ταπεινούς». Είναι επιλογή μας. Μπορούμε να αφήσουμε την υπερηφάνεια ή την ταπεινοφροσύνη να καθοδηγούν τις σκέψεις και τη συμπεριφορά μας. Τι είναι η ταπεινοφροσύνη και ποιο είναι το κλειδί της ταπεινοφροσύνης; Από πού να αρχίσω Πώς μπορούμε να επιλέξουμε την ταπεινοφροσύνη και να λάβουμε όλα όσα θέλει να μας δώσει ο Θεός;

Ο πολλαπλός επιχειρηματίας και συγγραφέας Στίβεν Κ. Σκοτ ​​αφηγείται την ιστορία ενός επιχειρηματία πολλών εκατομμυρίων δολαρίων που απασχολούσε χιλιάδες ανθρώπους. Παρά το γεγονός ότι είχε ό,τι μπορούσαν να αγοράσουν τα χρήματα, ήταν δυστυχισμένος, πικραμένος και εύθυμος. Οι υπάλληλοί του, ακόμα και η οικογένειά του, τον βρήκαν αντιπαθητικό. Η γυναίκα του δεν άντεξε άλλο την επιθετική συμπεριφορά του και ζήτησε από τον πάστορά της να του μιλήσει. Καθώς ο πάστορας άκουγε τον άνδρα να μιλά για τα επιτεύγματά του, γρήγορα συνειδητοποίησε ότι η υπερηφάνεια κυβέρνησε την καρδιά και το μυαλό αυτού του ανθρώπου. Ισχυρίστηκε ότι έχτισε την εταιρεία του από την αρχή μόνος του. Θα είχε δουλέψει σκληρά για να πάρει το πτυχίο του. Καυχιόταν ότι τα είχε κάνει όλα μόνος του και ότι δεν χρωστούσε τίποτα σε κανέναν. Ο πάστορας τότε τον ρώτησε: «Ποιος σου άλλαξε τις πάνες; Ποιος σε τάιζε ως μωρό; Ποιος σας έμαθε να διαβάζετε και να γράφετε; Ποιος σας έδωσε τις δουλειές που σας επέτρεψαν να ολοκληρώσετε τις σπουδές σας; Ποιος σου σερβίρει το φαγητό στην καντίνα; Ποιος καθαρίζει τις τουαλέτες στην εταιρεία σας;» Ο άντρας έσκυψε το κεφάλι του ντροπιασμένος. Λίγες στιγμές αργότερα παραδέχτηκε με δάκρυα στα μάτια: «Τώρα που το σκέφτομαι, συνειδητοποιώ ότι δεν τα έκανα όλα μόνος μου. Χωρίς την καλοσύνη και την υποστήριξη των άλλων, μάλλον δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Ο πάστορας τον ρώτησε: «Δεν πιστεύεις ότι τους αξίζει λίγη ευγνωμοσύνη;».

Η καρδιά του ανθρώπου έχει αλλάξει, προφανώς από μια μέρα στην άλλη. Τους επόμενους μήνες έγραψε ευχαριστίες σε όλους τους υπαλλήλους του και σε όλους όσους, όσο μπορούσε να το θυμηθεί, συνέβαλαν στη ζωή του. Όχι μόνο αισθάνθηκε μια βαθιά ευγνωμοσύνη, αλλά αντιμετώπισε όλους γύρω του με σεβασμό και εκτίμηση. Μέσα σε ένα χρόνο, είχε γίνει διαφορετικό άτομο. Η χαρά και η ειρήνη είχαν αντικαταστήσει τον θυμό και την αναταραχή στην καρδιά του. Κοίταξε χρόνια νεώτερα. Οι υπάλληλοί του τον άρεσαν επειδή τον αντιμετώπιζαν με σεβασμό και σεβασμό, ο οποίος, χάρη στην αληθινή ταπεινοφροσύνη, είχε πλέον προκληθεί.

Πλάσματα της Πρωτοβουλίας του Θεού Αυτή η ιστορία μας δείχνει το κλειδί της ταπεινοφροσύνης. Όπως ο επιχειρηματίας κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να πετύχει τίποτα χωρίς τη βοήθεια άλλων, έτσι πρέπει να καταλάβουμε ότι η ταπεινοφροσύνη ξεκινά με την κατανόηση ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς τον Θεό. Δεν είχαμε καμία επιρροή στην είσοδό μας στην ύπαρξή μας και δεν μπορούμε να καυχηθούμε ή να ισχυριστούμε ότι παράγαμε κάτι καλό μόνοι μας. Είμαστε πλάσματα χάρη στην πρωτοβουλία του Θεού. Ήμασταν αμαρτωλοί, αλλά ο Θεός πήρε την πρωτοβουλία και μας πλησίασε και μας μύησε στην απερίγραπτη αγάπη του (1 Ιωάννη 4,19). Χωρίς αυτόν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πούμε, "Ευχαριστώ" και να αναπαυθούμε στην αλήθεια ως οι καλεσμένοι στον Ιησού Χριστό - αποδεκτοί, συγχωρημένοι και αγαπητοί άνευ όρων.

Ένας άλλος τρόπος μέτρησης του μεγαλείου Ας αναρωτηθούμε, "Πώς μπορώ να είμαι ταπεινός;" Ρήσεις 3,34 ήταν τόσο αληθινό και επίκαιρο σχεδόν 1000 χρόνια αφότου ο Σολομών έγραψε τα σοφά λόγια του που οι απόστολοι Ιωάννης και Πέτρος αναφέρθηκαν σε αυτό στις διδασκαλίες τους. Στην επιστολή του, η οποία συχνά αναφέρεται στην υποταγή και την υπηρεσία, ο Παύλος γράφει: «Πρέπει όλοι να ντυθείτε με ταπεινοφροσύνη» (1 Πέτρου 5,5; Butcher 2000). Με αυτή τη μεταφορά, ο Πέτρος χρησιμοποιεί την εικόνα ενός υπηρέτη που δένει σε μια ειδική ποδιά, δείχνοντας την προθυμία του να υπηρετήσει. Ο Πέτρος είπε, «Να είστε έτοιμοι, όλοι, να υπηρετείτε ταπεινά ο ένας τον άλλον.» Χωρίς αμφιβολία ο Πέτρος σκεφτόταν το τελευταίο δείπνο, όταν ο Ιησούς φόρεσε μια ποδιά και έπλυνε τα πόδια των μαθητών (Ιωάννης 1 Κορ.3,4-17). Η έκφραση «ζώνε τον εαυτό σου» που χρησιμοποίησε ο Ιωάννης είναι η ίδια με αυτή του Πέτρου. Ο Ιησούς έβγαλε την ποδιά και έγινε υπηρέτης όλων. Γονάτισε και τους έπλυνε τα πόδια. Με αυτόν τον τρόπο, εισήγαγε έναν νέο τρόπο ζωής που μετρά το μεγαλείο με το πόσο υπηρετούμε τους άλλους. Η υπερηφάνεια κοιτάζει τους άλλους και λέει: «Υπηρέτησέ με!» Η ταπεινοφροσύνη υποκλίνεται στους άλλους και λέει: «Πώς μπορώ να σε υπηρετήσω;» Αυτό είναι το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στον κόσμο, όπου καλείται κανείς να χειραγωγήσει, να διαπρέψει και να βάλει τον εαυτό σας σε ένα καλύτερο φως μπροστά σε άλλους. Λατρεύουμε έναν ταπεινό Θεό που γονατίζει μπροστά στα πλάσματά του για να τα υπηρετήσει. Αυτό είναι υπέροχο!

«Κάνε όπως σου έκανα» Το να είμαστε ταπεινοί δεν σημαίνει ότι σκεφτόμαστε κατώτερα για τον εαυτό μας ή ότι έχουμε χαμηλή γνώμη για τα ταλέντα και τον χαρακτήρα μας. Σίγουρα δεν είναι να παρουσιάσεις τον εαυτό σου ως τίποτα και κανένας. Διότι αυτό θα ήταν διεστραμμένη υπερηφάνεια, ανυπόμονη να υμνηθεί για την ταπεινοφροσύνη της! Η ταπεινοφροσύνη δεν έχει να κάνει με το να είσαι αμυντικός, να θέλεις να έχεις τον τελευταίο λόγο ή να μειώνεις τους άλλους για να δείξεις ανωτερότητα. Η υπερηφάνεια μας διογκώνει έτσι ώστε να νιώθουμε ανεξάρτητοι από τον Θεό, να θεωρούμε τους εαυτούς μας πιο σημαντικούς και να Τον χάνουμε από τα μάτια μας. Η ταπεινοφροσύνη μας κάνει να υποταχθούμε στον Θεό και να αναγνωρίσουμε ότι εξαρτόμαστε πλήρως από αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι δεν κοιτάμε τον εαυτό μας, αλλά στρέφουμε όλη μας την προσοχή στον Θεό, που μας αγαπά και μας κοιτάζει καλύτερα από ό,τι μπορούμε.

Αφού έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, ο Ιησούς είπε: «Κάντε όπως σας έκανα.» Δεν είπε ότι ο μόνος τρόπος να υπηρετήσετε είναι να πλύνετε τα πόδια των άλλων, αλλά τους έδωσε ένα παράδειγμα για το πώς πρέπει να ζουν. Η ταπεινοφροσύνη αναζητά συνεχώς και συνειδητά ευκαιρίες για να υπηρετήσει. Μας βοηθά να αποδεχτούμε την πραγματικότητα ότι με τη χάρη του Θεού είμαστε σκεύη, φορείς και εκπρόσωποί Του στον κόσμο. Η Μητέρα Τερέζα ήταν παράδειγμα «ταπεινοφροσύνης στην πράξη». Είπε ότι είδε το πρόσωπο του Ιησού στα πρόσωπα όλων όσων βοήθησε. Μπορεί να μην καλούμαστε να γίνουμε η επόμενη Μητέρα Τερέζα, αλλά θα πρέπει απλώς να ανησυχούμε περισσότερο για τις ανάγκες των γύρω μας. Κάθε φορά που μπαίνουμε στον πειρασμό να πάρουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά, καλό είναι να θυμόμαστε τα λόγια του Αρχιεπισκόπου Helder Camara: «Όταν εμφανίζομαι δημόσια και ένα μεγάλο κοινό με χειροκροτεί και επευφημεί, στρέφομαι στον Χριστό και του λέω: Κύριε, αυτό είναι η θριαμβευτική είσοδός σας στην Ιερουσαλήμ! Είμαι απλώς το γαϊδουράκι που καβαλάς».        

από τον Gordon Green


pdfΤα ορυχεία του βασιλιά Σολομώντα 22