Συγκατοίκηση με τον Θεό

394 συγκατοίκηση με τον ΘεόIm 2. Τον ο αιώνα μ.Χ., ο Μαρκίων πρότεινε την κατάργηση της Παλαιάς Διαθήκης (ΠΔ). Είχε συντάξει τη δική του εκδοχή της Καινής Διαθήκης (ΝΔ) με τη βοήθεια του Ευαγγελίου του Λουκά και ορισμένων επιστολών του Παύλου, αλλά αφαίρεσε όλα τα αποσπάσματα από το Ο.Τ. επειδή πίστευε ότι ο Θεός του ΟΤ δεν είχε μεγάλη σημασία. είναι μόνο ο θεός της φυλής του Ισραήλ. Λόγω της διάδοσης αυτής της άποψης, ο Marcion εκδιώχθηκε από την εκκλησιαστική κοινωνία. Η πρώτη εκκλησία άρχισε τότε να συντάσσει τον δικό της κανόνα γραφών, αποτελούμενο από τα τέσσερα ευαγγέλια και όλες τις επιστολές του Παύλου. Η εκκλησία κράτησε επίσης το OT ως μέρος της Βίβλου, πεπεισμένη σταθερά ότι το περιεχόμενό του μας βοηθά να καταλάβουμε ποιος ήταν ο Ιησούς και τι έκανε για τη σωτηρία μας.

Για πολλούς, η Παλαιά Διαθήκη είναι αρκετά συγκεχυμένη - τόσο διαφορετική από τη ΝΔ. Η μακρά ιστορία και πολλοί πόλεμοι δεν φαίνεται να έχουν να κάνουν με τον Ιησού ή τη χριστιανική ζωή της εποχής μας. Από τη μία πλευρά υπάρχουν οι εντολές και τα καταστατικά που πρέπει να τηρούνται στο ΣΚ και από την άλλη φαίνεται ότι ο Ιησούς και ο Παύλος αποκλίνουν πλήρως από αυτό. Από τη μία πλευρά διαβάζουμε για τον αρχαίο Ιουδαϊσμό και από την άλλη αφορά τον Χριστιανισμό.

Υπάρχουν ονομασίες που παίρνουν το ΟΤ πιο σοβαρά από άλλες ονομασίες. κρατούν το Σάββατο ως την «έβδομη ημέρα», τηρούν τους διατροφικούς νόμους των Ισραηλιτών και μάλιστα γιορτάζουν μερικές από τις εβραϊκές γιορτές. Άλλοι Χριστιανοί δεν διαβάζουν καθόλου την Παλαιά Διαθήκη και μοιάζουν περισσότερο με τον Μαρκίωνα που αναφέρθηκε στην αρχή. Μερικοί Χριστιανοί είναι ακόμη και αντισημίτες. Δυστυχώς, όταν οι Ναζί κυβέρνησαν τη Γερμανία, αυτή η στάση υποστηρίχθηκε από τις εκκλησίες. Αυτό φάνηκε και στην αντιπάθεια προς τους ΟΤ και τους Εβραίους.

Ωστόσο, τα γραπτά της Παλαιάς Διαθήκης περιέχουν δηλώσεις για τον Ιησού Χριστό (Ιωάν 5,39; Λουκάς 24,27) και καλά θα κάνουμε να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν. Αποκαλύπτουν επίσης ποιος είναι ο μεγαλύτερος σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης και γιατί ο Ιησούς ήρθε να μας σώσει. Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη μαρτυρούν ότι ο Θεός θέλει να ζήσει σε κοινωνία μαζί μας. Από τον Κήπο της Εδέμ μέχρι τη Νέα Ιερουσαλήμ, ο στόχος του Θεού είναι να ζούμε σε αρμονία μαζί του.

Στον κήπο της Εδέμ

Im 1. Το βιβλίο του Μωυσή περιγράφει πώς ένας παντοδύναμος Θεός δημιούργησε το σύμπαν απλώς ονομάζοντας πράγματα. Ο Θεός είπε: «Ας γίνει, και έτσι έγινε». Έδωσε την εντολή και απλά έγινε. Αντίθετα, αναφέρει αυτό 2. Κεφάλαιο από το 1. Βιβλίο του Μωυσή για έναν θεό που λέρωσε τα χέρια του. Μπήκε στη δημιουργία του και σχημάτισε έναν άνθρωπο από τη γη, φυτεύει δέντρα στον κήπο και έκανε έναν σύντροφο για τον άνθρωπο.

Καμία από τις μεταγραφές δεν μας δίνει μια πλήρη εικόνα για το τι συμβαίνει, αλλά μπορούν να φανούν διαφορετικές όψεις ενός και του αυτού Θεού. Αν και είχε τη δύναμη να κάνει τα πάντα μέσα από το λόγο του, αποφάσισε να παρέμβει προσωπικά στη δημιουργία του λαού. Μίλησε με τον Αδάμ, έφερε τα ζώα σε αυτόν και κανόνισε τα πάντα για να είναι ευχαρίστηση γι 'αυτόν να έχει έναν σύντροφο γύρω του.

Αν και αυτό 3. Κεφάλαιο από το 1. Το Βιβλίο του Μωυσή αναφέρει μια τραγική εξέλιξη, καθώς δείχνει επίσης περισσότερο τη λαχτάρα του Θεού για τους ανθρώπους. Αφού οι άνθρωποι αμάρτησαν για πρώτη φορά, ο Θεός πέρασε από τον κήπο ακριβώς όπως έκανε συνήθως (Γένεση 3,8). Ο Παντοδύναμος Θεός είχε πάρει τη μορφή ανθρώπου και τα βήματά του ακούγονταν. Θα μπορούσε απλώς να είχε εμφανιστεί από το πουθενά αν το ήθελε, αλλά είχε επιλέξει να γνωρίσει τον άντρα και τη γυναίκα με ανθρώπινο τρόπο. Προφανώς δεν την εξέπληξε. Ο Θεός θα έχει περπατήσει στον κήπο μαζί τους και θα τους έχει μιλήσει πολλές φορές.

Μέχρι στιγμής, δεν γνώριζαν φόβο, αλλά τώρα ξεπέρασε τον φόβο και έκρυψαν. Αν και απέφευγαν τη σχέση με το Θεό, ο Θεός δεν το έκανε. Θα μπορούσε να αποσυρθεί θυμωμένα, αλλά δεν εγκατέλειψε τα πλάσματά του. Δεν υπήρχαν αναβραστικές βροντές από κεραυνοί ή αλλιώς έκφραση θεϊκής οργής.

Ο Θεός ρώτησε τον άνδρα και τη γυναίκα τι είχε συμβεί και εκείνοι απάντησαν. Στη συνέχεια τους εξήγησε ποιες θα ήταν οι συνέπειες των πράξεών τους. Έπειτα παρείχε ρούχα (Γένεση 3,21) και φρόντισαν να μην μείνουν για πάντα στην αποξενωμένη κατάσταση και ντροπή τους (Γένεση 3,22-23). Από τη Γένεση μαθαίνουμε για τις συνομιλίες του Θεού με τον Κάιν, τον Νώε, τον Άβραμ, την Άγαρ, τον Αβιμέλεχ και άλλους. Ιδιαίτερη σημασία έχει για εμάς η υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ: «Θα συντάξω τη διαθήκη μου ανάμεσα σε μένα και σε σένα και στους απογόνους σου για τις επόμενες γενιές, για μια αιώνια διαθήκη» (Γένεση 1 Κορ.7,1-8ο). Ο Θεός υποσχέθηκε ότι θα είχε μόνιμη σχέση με το λαό του.

Η εκλογή ενός λαού

Πολλοί γνωρίζουν τα κύρια χαρακτηριστικά της ιστορίας της εξόδου του λαού του Ισραήλ από την Αίγυπτο: ο Θεός κάλεσε τον Μωυσή, έφερε πληγές στην Αίγυπτο, οδήγησε τον Ισραήλ μέσω της Ερυθράς Θάλασσας στο όρος Σινά και τους έδωσε εκεί τις Δέκα Εντολές. Συχνά παραβλέπουμε γιατί ο Θεός τα έκανε όλα αυτά. Ο Θεός είπε στον Μωυσή: «Θα σε πάρω ανάμεσα στον λαό μου και θα είμαι Θεός σου» (Έξοδος 6,7). Ο Θεός ήθελε να δημιουργήσει μια προσωπική σχέση. Προσωπικά συμβόλαια όπως γάμοι γίνονταν εκείνη την εποχή με τις λέξεις «Εσύ θα είσαι η γυναίκα μου και εγώ ο άντρας σου». Οι υιοθεσίες (συνήθως για κληρονομικούς σκοπούς) σφραγίζονταν με τη φράση «Εσύ θα είσαι ο γιος μου και εγώ ο πατέρας σου». Όταν ο Μωυσής μίλησε στον Φαραώ, ανέφερε ότι ο Θεός είπε: «Ο Ισραήλ είναι ο πρωτότοκος γιος μου. και σας διατάζω να αφήσετε τον γιο μου να πάει να με υπηρετήσει» (Έξοδος 4,22-23). Ο λαός του Ισραήλ ήταν τα παιδιά του -η οικογένειά του- προικισμένα με εμετό.

Ο Θεός πρόσφερε στο λαό του μια διαθήκη που επέτρεπε την άμεση πρόσβαση σε αυτούς (2. Μωυσής 19,5-6) – αλλά ο λαός ρώτησε τον Μωυσή: «Μίλα μας, θέλουμε να ακούσουμε. αλλά μην αφήσετε τον Θεό να μας μιλήσει, αλλιώς θα πεθάνουμε» (Έξοδος 2:20,19). Όπως ο Αδάμ και η Εύα, την κυρίευσε ο φόβος. Ο Μωυσής ανέβηκε στο βουνό για να λάβει περισσότερες οδηγίες από τον Θεό (Έξοδος 2 Κορ4,19). Στη συνέχεια ακολουθούν διάφορα κεφάλαια σχετικά με τη σκηνή του μαρτυρίου, την επίπλωσή του και τα διατάγματα της λατρείας. Μέσα σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες δεν πρέπει να παραβλέψουμε τον σκοπό όλων: «Θα με κάνουν ιερό, για να κατοικήσω ανάμεσά τους» (Έξοδος Β΄ Κορ.5,8).

Από τον Κήπο της Εδέμ, μέσω των υποσχέσεων στον Αβραάμ, μέσω της εκλογής ενός λαού από τη σκλαβιά, ακόμη και στην αιωνιότητα, ο Θεός επιθυμεί να ζήσει σε κοινωνία με τον λαό Του. Η σκηνή ήταν όπου ο Θεός κατοικούσε και είχε πρόσβαση στον λαό Του. Ο Θεός είπε στον Μωυσή: «Θα κατοικήσω ανάμεσα στους Ισραηλίτες και θα είμαι ο Θεός τους, για να γνωρίσουν ότι είμαι ο Κύριος ο Θεός τους, που τους έβγαλα από τη γη της Αιγύπτου, για να κατοικήσω ανάμεσά τους» (Έξοδος 29,45-46).

Όταν ο Θεός έδωσε την ηγεσία στον Ιησού του Ναυή, διέταξε τον Μωυσή τι να του πει: «Ο ίδιος ο Κύριος ο Θεός σου θα πάει μαζί σου και δεν θα αποστρέψει το χέρι του ούτε θα σε εγκαταλείψει» (5. Μωυσής 31,6-8ο). Αυτή η υπόσχεση ισχύει και για εμάς σήμερα (Εβραίους 13,5). Αυτός είναι ο λόγος που ο Θεός δημιούργησε τα ανθρώπινα όντα από την αρχή και έστειλε τον Ιησού στη σωτηρία μας: Είμαστε ο λαός του. Θέλει να ζήσει μαζί μας.    

από τον Michael Morrison


pdfΣυγκατοίκηση με τον Θεό