Χάρη στον πόνο και το θάνατο

Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, ετοιμάζομαι να πάω στην κηδεία του θείου μου. Είναι πολύ κακός για λίγο. Η γνωστή πρόταση του Benjamin Franklin κυκλοφορεί ευρέως: «Μόνο δύο πράγματα σε αυτόν τον κόσμο είναι σίγουρο: θάνατος και φόροι.» Έχω ήδη χάσει πολλούς σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου. συμπεριλαμβανομένου του πατέρα μου. Ακόμα θυμάμαι ότι τον επισκέφτηκα στο νοσοκομείο. Πονούσε πολύ και δύσκολα άντεχα να τον βλέπω να πονά. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα ζωντανό. Είμαι ακόμα λυπημένος μέχρι σήμερα που δεν έχω πια πατέρα για να καλέσω την Ημέρα του Πατέρα και να περάσω χρόνο μαζί του. Ωστόσο, ευχαριστώ τον Θεό για τη χάρη που βιώνουμε από αυτόν μέσω του θανάτου. Από αυτό, η καλοσύνη και το έλεος του Θεού γίνονται προσιτά σε όλους τους ανθρώπους και τα ζωντανά όντα. Όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν, ο Θεός τους εμπόδισε να φάνε από το δέντρο της ζωής. Ήθελε να πεθάνουν, αλλά γιατί; Η απάντηση είναι η εξής: αν συνέχιζαν να τρώνε από το δέντρο της ζωής παρόλο που αμάρτησαν, θα ζούσαν μια ζωή αμαρτίας και αρρώστιας για πάντα. Αν είχαν κίρρωση του ήπατος όπως είχε ο πατέρας μου, θα ζούσαν για πάντα με πόνο και αρρώστια. Αν είχαν καρκίνο θα υπέφεραν από αυτόν για πάντα χωρίς ίχνος ελπίδας γιατί ο καρκίνος δεν θα τους σκότωνε. Ο Θεός μας έδωσε τον θάνατο με χάρη για να μπορέσουμε μια μέρα να ξεφύγουμε από τους πόνους της ζωής στη γη. Ο θάνατος δεν ήταν μια τιμωρία για την αμαρτία, αλλά ένα δώρο που οδηγούσε στην αληθινή ζωή.

«Αλλά ο Θεός είναι τόσο ελεήμων και μας αγάπησε τόσο πολύ που έδωσε σε εμάς τους νεκρούς από τις αμαρτίες μας νέα ζωή με τον Χριστό όταν τον ανέστησε από τους νεκρούς. Μόνο με τη χάρη του Θεού σώθηκες! Διότι μας ανέστησε από τους νεκρούς μαζί με τον Χριστό και τώρα ανήκουμε με τον Ιησού στο ουράνιο βασίλειό του» (Εφεσίους 2,4-6 Βίβλος Νέας Ζωής).

Ο Ιησούς ήρθε στη γη ως άνθρωπος για να ελευθερώσει τους ανθρώπους από τη φυλακή του θανάτου. Καθώς κατέβαινε στον τάφο, ενώθηκε με όλους τους ανθρώπους που έζησαν και πέθαναν και θα πέθαιναν ποτέ. Ωστόσο, ήταν σχέδιο του να σηκωθεί από τον τάφο με όλο τον κόσμο. Ο Παύλος το περιγράφει ως εξής: «Αν λοιπόν αναστήθηκες μαζί με τον Χριστό, αναζητήστε τα πιο πάνω, όπου είναι ο Χριστός, κάθεται στα δεξιά του Θεού» (Κολοσσαείς 3,1).

Το αντίδοτο στην αμαρτία

Μας λένε ότι όταν αμαρτάμε, τα βάσανα στον κόσμο αυξάνονται. Ο Θεός συντομεύει τη διάρκεια ζωής των ανθρώπων, λέει στη Γένεση: «Τότε είπε ο Κύριος: Το πνεύμα μου δεν θα βασιλεύει στον άνθρωπο για πάντα, γιατί και ο άνθρωπος είναι σάρκα. Θα του δώσω εκατόν είκοσι χρόνια για μια ζωή» (1. Mose 6,3). Οι Ψαλμοί καταγράφουν τον Μωυσή χρόνια αργότερα να θρηνεί για την κατάσταση της ανθρωπότητας: «Η οργή σου είναι βαριά στη ζωή μας, είναι φευγαλέα σαν αναστεναγμός. Μπορεί να ζήσουμε εβδομήντα χρόνια, ίσως και ογδόντα - αλλά και τα καλύτερα χρόνια είναι κόπος και βάρος! Πόσο γρήγορα τελείωσαν όλα και δεν είμαστε πια» (Ψαλμός 90,9:120στ, ΓΝ). Η αμαρτία έχει αυξηθεί και η διάρκεια ζωής των ανδρών έχει μειωθεί από χρόνια όπως καταγράφεται στη Γένεση σε χαμηλότερη ηλικία. Η αμαρτία είναι σαν τον καρκίνο. Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος να την αντιμετωπίσεις είναι να την καταστρέψεις. Ο θάνατος είναι συνέπεια της αμαρτίας. Ως εκ τούτου, στο θάνατο, ο Ιησούς πήρε τις αμαρτίες μας πάνω του και εξολόθρευσε τις αμαρτίες μας σε αυτόν τον σταυρό. Μέσα από το θάνατό του βιώνουμε το αντίδοτο στην αμαρτία, την αγάπη του ως τη χάρη της ζωής. Το τσίμπημα του θανάτου έχει φύγει επειδή ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε ξανά.

Λόγω του θανάτου και της ανάστασης του Χριστού, προσβλέπουμε στην ανάσταση των ακολούθων του με σιγουριά. «Όπως όλοι πεθαίνουν στον Αδάμ, έτσι και εν Χριστώ θα ζωντανέψουν όλοι» (1. Κορινθίους 15,22). Αυτός ο ερχομός στη ζωή έχει θαυμάσια αποτελέσματα: «Και ο Θεός θα σκουπίσει όλα τα δάκρυα από τα μάτια σας, και δεν θα υπάρξει πια θάνατος, ούτε θλίψη, ούτε κραυγή, ούτε πόνος θα υπάρξει. γιατί το πρώτο πέρασε» (Αποκάλυψη 21,4). Μετά την ανάσταση δεν θα υπάρχει πια θάνατος! Εξαιτίας αυτής της ελπίδας ο Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς ότι δεν πρέπει να θρηνούν όπως οι άνθρωποι που δεν έχουν ελπίδα: «Αλλά δεν θέλουμε, αγαπητοί αδελφοί, να σας αφήσουμε στο σκοτάδι για εκείνους που έχουν αποκοιμηθεί, ώστε να είστε όχι λυπημένος όπως οι άλλοι που δεν έχουν ελπίδα. Διότι, εάν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, ο Θεός θα φέρει και αυτούς που κοιμήθηκαν μαζί του μέσω του Ιησού. Διότι αυτό σας λέμε με λόγο Κυρίου, ότι εμείς που είμαστε ζωντανοί και παραμένουμε μέχρι την έλευση του Κυρίου δεν θα προηγούμαστε εκείνων που έχουν κοιμηθεί»(1. Θεσσαλ 4,13-15).

Η απελευθέρωση του πόνου

Ενώ θρηνούμε την απώλεια των αγαπημένων μελών της οικογένειας και των φίλων μας επειδή τους λείπουμε, ελπίζουμε να τους δούμε ξανά στον ουρανό. Είναι σαν να λέει αντίο σε έναν φίλο που πηγαίνει στο εξωτερικό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Είναι η χάρη που μας ελευθερώνει από τον πόνο. Όταν ο Ιησούς επιστρέφει, δεν υπάρχει ούτε θάνατος ούτε πόνος ούτε θλίψη. Μπορούμε να ευχαριστήσουμε τον Θεό για τη χάρη του θανάτου όταν πεθάνει ένας αγαπημένος. Αλλά τι γίνεται με τους ανθρώπους που πρέπει να υποφέρουν για πολύ καιρό πριν ανακληθούν στο αιώνιο σπίτι; Γιατί δεν τους επιτράπηκε να βιώσουν το έλεος του θανάτου; Έχει αφήσει ο Θεός; Φυσικά όχι! Ποτέ δεν θα φύγει ή θα εγκαταλείψει. Η υπομονή είναι επίσης μια χάρη του Θεού. Ο Ιησούς, ο οποίος είναι Θεός, υπέφερε από τον πόνο του να είναι άνθρωπος για τριάντα χρόνια - με όλους τους περιορισμούς και τους πειρασμούς του. Το χειρότερο πόνο που υπέφερε ήταν ο θάνατος του στο σταυρό.

Μοιραστείτε τη ζωή του Ιησού

Πολλοί Χριστιανοί δεν γνωρίζουν ότι τα βάσανα είναι ευλογία. Ο πόνος και η ταλαιπωρία είναι χάρη, γιατί μέσω αυτών μοιραζόμαστε την οδυνηρή ζωή του Ιησού: «Τώρα χαίρομαι για τα βάσανα που υποφέρω για σένα, και με τη σάρκα μου ανταποδίδω για το σώμα του ό,τι λείπει ακόμη στα βάσανα του Χριστού. αυτή είναι η εκκλησία» (Κολοσσαείς 1,24).

Ο Πέτρος κατάλαβε το ρόλο που παίζει η δυστυχία στη ζωή των Χριστιανών: «Επειδή λοιπόν ο Χριστός υπέφερε κατά τη σάρκα, οπλιστείτε και εσείς με τον ίδιο νου. γιατί αυτός που υπέφερε στη σάρκα έχει πάψει από την αμαρτία» (1. Πέτρος 4,1). Η άποψη του Παύλου για τα βάσανα ήταν παρόμοια με αυτή του Πέτρου. Ο Παύλος βλέπει την ταλαιπωρία για αυτό που είναι: μια χάρη για να χαίρεσαι. «Δόξα τω Θεώ, τον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον Πατέρα του ελέους και τον Θεό πάσης παρηγοριάς, που μας παρηγορεί σε όλες τις θλίψεις μας, για να μπορούμε κι εμείς να παρηγορούμε αυτούς σε όλες τις θλίψεις με την παρηγοριά με την οποία παρηγορηθήκαμε εμείς οι ίδιοι. είναι από τον Θεό. Διότι όπως τα βάσανα του Χριστού έρχονται άφθονα επάνω μας, έτσι και εμείς παρηγορούμαστε άφθονα από τον Χριστό. Αλλά αν έχουμε θλίψη, είναι για παρηγοριά και σωτηρία σας. Αν έχουμε παρηγοριά, είναι για την παρηγοριά σου, που αποδεικνύεται αποτελεσματική όταν υπομένεις με υπομονή τα ίδια βάσανα που υποφέρουμε κι εμείς» (2. Κορινθίους 1,3-6).

Είναι σημαντικό να βλέπουμε όλα τα βάσανα όπως τα περιγράφει ο Πέτρος. Μας υπενθυμίζει ότι συμμετέχουμε στα βάσανα του Ιησού όταν βιώνουμε αδικαιολόγητο πόνο και ταλαιπωρία «Διότι αυτό είναι χάρη όταν κάποιος υπομένει το κακό και υφίσταται αδικία ενώπιον του Θεού για χάρη της συνείδησης. Για τι φήμη είναι όταν σε δέρνουν για κακές πράξεις και υπομένεις υπομονετικά; Αν όμως υποφέρεις και υπομένεις για χάρη των καλών πράξεων, αυτό είναι χάρη στον Θεό. Γιατί αυτό καλείστε να κάνετε, αφού και ο Χριστός υπέφερε για εσάς και αφήσατε παράδειγμα να ακολουθήσετε τα βήματά του»(1. Πέτρος 2,19-21).

Στον πόνο, τον πόνο και το θάνατο, χαίρεσαι στη χάρη του Θεού. Όπως ο Ιώβ, όταν βλέπουμε ανθρώπινα, βιώνουμε αδικαιολόγητα ασθένεια και πόνο, ο Θεός δεν μας έχει εγκαταλείψει, αλλά στέκεται δίπλα μας και χαίρεται μέσα μας.

Αν μέσα στη θλίψη σου ζητήσεις από τον Θεό να σου το πάρει, ο Θεός θέλει να γνωρίσεις την παρηγοριά Του: «Η χάρη μου είναι αρκετή για σένα» (2. Κορινθίους 12,9). Είθε να είστε παρηγορητής σε άλλους ανθρώπους μέσω της άνεσης που έχουν βιώσει για τον εαυτό τους.    

από την Takalani Musekwa