Την ευλογία του Ιησού

093 Ιησούς ευλογία

Συχνά όταν ταξιδεύω, μου ζητείται να μιλήσω σε εκκλησιαστικές υπηρεσίες, συνέδρια και συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου της Grace Communion International. Μερικές φορές μου ζητείται επίσης να απαγγείλω την τελική ευλογία. Στη συνέχεια αντλώ συχνά από τις ευλογίες που έδωσε ο Ααρών στα παιδιά του Ισραήλ στην έρημο (το έτος μετά την φυγή τους από την Αίγυπτο και πολύ πριν εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας). Εκείνη την εποχή, ο Θεός έδωσε οδηγίες στον Ισραήλ σχετικά με την εφαρμογή του νόμου. Οι άνθρωποι ήταν ασταθείς και μάλλον παθητικοί (εξάλλου ήταν σκλάβοι όλη τους τη ζωή!). Πιθανότατα σκέφτηκαν: «Ο Θεός μας οδήγησε μέσω της Ερυθράς Θάλασσας έξω από την Αίγυπτο και μας έδωσε το νόμο του. Αλλά τώρα εδώ είμαστε, ακόμα περιπλανιόμαστε στην έρημο. Τι ακολουθεί;» Αλλά ο Θεός δεν απάντησε αποκαλύπτοντάς τους λεπτομερώς το σχέδιό Του σχετικά με αυτούς. Αντίθετα, τους ενθάρρυνε να τον κοιτάξουν με πίστη:

Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: Πες στον Ααρών και στους γιους του, και πες: Αυτό θα πεις στους Ισραηλίτες όταν τους ευλογήσεις: Ο Κύριος να σε ευλογεί και να σε φυλάει. Ο Κύριος να κάνει το πρόσωπό του να λάμπει επάνω σου και να σε ελεεί. ο Κύριος σηκώνει το πρόσωπό του προς εσάς και σας δίνει ειρήνη (4. Mose 6,22).

Βλέπω πώς στέκεται ο Ααρών με τεντωμένα όπλα μπροστά από τα αγαπημένα παιδιά του Θεού και μιλά αυτή την ευλογία. Τι τιμή πρέπει να ήταν για αυτόν να τους δώσει την ευλογία του Κυρίου. Όπως γνωρίζετε, ο Ααρών ήταν ο πρώτος αρχιερέας της φυλής Λευτών:

Αλλά ο Ααρών διακρίθηκε για να αγιάσει τα πιο άγια πράγματα, αυτός και οι γιοι του για πάντα, για να θυσιάσουν ενώπιον του Κυρίου και να τον υπηρετήσουν και να τον ευλογήσουν στο όνομα του Κυρίου για πάντα (1.Χρ. 23,13).

Η δωρεά μιας ευλογίας ήταν μια πράξη ευσεβούς επαίνεσης, στην οποία ο Θεός έγινε ενθαρρυντικός για τον λαό Του - εδώ κατά τη διάρκεια της επίπονης Εξόδου από την Αίγυπτο στην Υπόσχετη Γη. Αυτή η ιερή ευλογία αναφερόταν στο όνομα και την ευλογία του Θεού, ώστε ο λαός του να ζήσει στη διαβεβαίωση της χάριτος και της πρόνοιας του Κυρίου.

Αν και αυτή η ευλογία εφαρμόστηκε πρώτα απ 'όλα στους εξαντλημένους και αποθαρρυμένους ανθρώπους στο ταξίδι τους μέσα από την έρημο, αναγνωρίζω τη σχέση τους με εμάς σήμερα. Υπάρχουν φορές που βλέπουμε αβέβαια στο μέλλον με την έννοια της περιπλάνησης χωρίς στόχο. Τότε χρειαζόμαστε ενθαρρυντικά λόγια για να μας υπενθυμίσουμε ότι ο Θεός μας έχει ευλογήσει και συνεχίζει να διαδίδει το προστατευτικό του χέρι πάνω μας. Πρέπει να θυμηθούμε ότι ρίχνει το πρόσωπό του σε εμάς, ότι είναι ευγενικός και μας χαρίζει την ειρήνη του. Πάνω απ 'όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από αγάπη μας έχει στείλει τον γιο του Ιησού Χριστό - τον μεγάλο και τελευταίο αρχιερέα, ο οποίος εκπληρώνει τον εαυτό του την ευλογία του Ααρών.

Η Μεγάλη Εβδομάδα (επίσης ονομαζόμενη Εβδομάδα Παθών) ξεκινά σε περίπου μια εβδομάδα με την Κυριακή των Βαΐων (ενθυμούμενη τη θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ), ακολουθούμενη από τη Μεγάλη Πέμπτη (στη μνήμη του Μυστικού Δείπνου), τη Μεγάλη Παρασκευή (η ημέρα μνήμης που μας δείχνει τα του Θεού η καλοσύνη προς εμάς που αποκαλύφθηκε στη μεγαλύτερη από όλες τις θυσίες) και το Μεγάλο Σάββατο (ενθυμούμενος την ταφή του Ιησού). Έπειτα έρχεται η όγδοη μέρα, που λάμπει πάνω από όλα - την Κυριακή του Πάσχα, κατά την οποία γιορτάζουμε την ανάσταση του μεγάλου αρχιερέα μας Ιησού, του Υιού του Θεού (Εβρ. 4,14). Αυτή η εποχή του χρόνου είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι είμαστε ευλογημένοι για πάντα «με κάθε πνευματική ευλογία στον ουρανό μέσω του Χριστού» (Εφ. 1,3).

Ναι, όλοι βιώνουμε στιγμές αβεβαιότητας. Αλλά μπορούμε να θυμηθούμε το μεγαλείο του Θεού να μας ευλογεί στον Χριστό. Όπως ένας ισχυρός ποταμός, τα νερά του οποίου ρέει από την άνοιξη μακριά στη γη, το όνομα του Θεού ανοίγει το δρόμο για τον κόσμο. Παρόλο που δεν συνειδητοποιούμε πλήρως αυτή την κατεύθυνση, είμαστε τρομαγμένοι από αυτό που μας αποκαλύφθηκε. Ο Θεός μας δίνει πραγματικά την ευλογία Του. Η Μεγάλη Εβδομάδα μας θυμίζει αυτό.

Ενώ ο λαός του Ισραήλ άκουσε την ιερατική ευλογία του Ααρών και αναμφίβολα ένιωσε ενθάρρυνση από αυτήν, σύντομα ξέχασαν τις υποσχέσεις του Θεού. Αυτό οφειλόταν εν μέρει στα όρια, ακόμη και στις αδυναμίες, της ανθρώπινης ιεροσύνης. Ακόμη και οι καλύτεροι και πιο πιστοί ιερείς στο Ισραήλ ήταν θνητοί. Αλλά ο Θεός βρήκε κάτι καλύτερο (καλύτερο αρχιερέα). Η επιστολή προς τους Εβραίους μας υπενθυμίζει ότι ο Ιησούς, που είναι για πάντα ζωντανός, είναι ο μόνιμος αρχιερέας μας:

Επομένως, μπορεί επίσης να σώσει για πάντα εκείνους που έρχονται στον Θεό μέσω αυτού, γιατί πάντα ζει για να τους υπερασπίζεται. Ένας τέτοιος αρχιερέας ήταν επίσης κατάλληλος για εμάς: αυτός που είναι άγιος, αθώος και αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και υψηλότερος από τους ουρανούς [...] (Εβρ. 7, 25-26· Βίβλος Ζυρίχης).

Η εικόνα του Ααρών να απλώνει τα χέρια του πάνω από το Ισραήλ για να ευλογεί, μας παραπέμπει σε έναν ακόμη μεγαλύτερο αρχιερέα, τον Ιησού Χριστό. Η ευλογία που δίνει ο Ιησούς στον λαό του Θεού υπερβαίνει κατά πολύ την ευλογία του Ααρών (είναι ευρύτερη, πιο ισχυρή και πιο προσωπική):

Θα βάλω τους νόμους μου στο μυαλό τους και θα τους γράψω στις καρδιές τους και θα είμαι ο Θεός τους και αυτοί θα είναι ο λαός μου. Και κανείς δεν θα διδάξει τον συμπολίτη του και κανένας τον αδελφό του με τα λόγια: Γνώρισε τον Κύριο! Γιατί θα με ξέρουν όλοι, από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο. Γιατί θέλω να αντιμετωπίζω τις άδικες πράξεις τους με χάρη και να μην θυμάμαι πλέον τις αμαρτίες τους (Εβρ.8,10-12; Βίβλος της Ζυρίχης).

Ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, μιλάει μια ευλογία της συγχώρεσης που μας συμφιλιώνει με τον Θεό και φέρνει την ισορροπημένη σχέση μας μαζί Του. Είναι μια ευλογία που επιφέρει μια αλλαγή που φτάνει βαθιά στις καρδιές και τα μυαλά μας. Μας δημιουργεί το πιο οικείο μετάλλιο και την κοινωνία με τον Παντοδύναμο. Μέσω του Υιού του Θεού, αδελφού μας, αναγνωρίζουμε τον Θεό ως τον Πατέρα μας. Μέσα από το Άγιο Πνεύμα του, γίνουμε τα αγαπημένα του παιδιά.

Όταν σκέφτομαι τη Μεγάλη Εβδομάδα, ένας άλλος λόγος μου λέει γιατί αυτή η ευλογία έχει μεγάλη σημασία για μας. Όταν ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό, τα χέρια του απλώθηκαν. Η πολύτιμη ζωή του θυσιάστηκε σε μας ως ευλογία, μια αιώνια ευλογία που στηρίζεται στον κόσμο. Ο Ιησούς ζήτησε από τον Πατέρα να μας συγχωρήσει σε όλη μας την αμαρτωλότητα, τότε πέθανε για να ζήσει.

Μετά την ανάστασή του και λίγο πριν την ανάληψη του, ο Ιησούς έδωσε μια άλλη ευλογία:
Και τους έβγαλε μέχρι τη Βηθανία, και σήκωσε τα χέρια του και τους ευλόγησε· και καθώς τους ευλογούσε, χώρισε από αυτούς και ανέβηκε στον ουρανό. Εκείνοι όμως τον προσκύνησαν και επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ με μεγάλη χαρά (Λκ. 24,50-52).

Ουσιαστικά, ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές του και τότε και τώρα: «Εγώ θα σας ευλογήσω και θα σας στηρίξω, θα κάνω το πρόσωπό μου να λάμψει επάνω σας και θα σας ελεήσω. Σηκώνω το πρόσωπό μου πάνω σου και σου δίνω ειρήνη».

Μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε κάτω από την ευλογία του Κυρίου και του Λυτρωτή μας, ανεξάρτητα από τις αβεβαιότητες που συναντούμε.

Με μια πιστή εμφάνιση στον Ιησού, σας χαιρετώ,

Joseph Tkach
Πρόεδρος GRACE COMMUNION INTERNATIONAL


pdfΤην ευλογία του Ιησού